Viktor E. Frankl, austriacki psychiatra i więzień Auschwitz, opisał w tej poruszającej książce swoje doświadczenia z obozów koncentracyjnych. Skupił się nie tyle na fizycznym cierpieniu, ile na psychice człowieka pozbawionego wszystkiego. Obserwując siebie i innych więźniów, zauważył, że ci, którzy potrafili odnaleźć choćby najmniejszy sens w swoim cierpieniu, mieli większe szanse na przetrwanie.

Na bazie tych refleksji Frankl stworzył logoterapię – podejście terapeutyczne, według którego najważniejszym motywem działania człowieka nie jest przyjemność czy władza, lecz właśnie poszukiwanie sensu. Książka pokazuje, że nawet w ekstremalnym cierpieniu człowiek zachowuje wolność wyboru postawy – i że to od tej postawy zależy jego duchowe przetrwanie.

Frankl uczy, że życie nieustannie zadaje nam pytania – a naszym zadaniem jest odpowiadać na nie czynem, nie słowem. Sens można odnaleźć poprzez działanie, miłość lub cierpienie przeżywane z godnością.

Autor ostrzega również przed pustką egzystencjalną, która – jego zdaniem – leży u podstaw wielu współczesnych kryzysów psychicznych. Książka jest jednocześnie świadectwem przetrwania i filozoficznym apelem:

Nie pytaj, co życie może dać tobie – zapytaj, co ty możesz dać życiu.

Człowiek w poszukiwaniu sensu to głęboka lekcja odwagi, nadziei i duchowej siły. Frankl udowadnia, że człowiek jest w stanie odnaleźć sens nawet w najbardziej nieludzkich warunkach – a właśnie ten sens sprawia, że życie staje się możliwe do zniesienia.